"Αλκυονίδες μέρες": εσείς ξέρετε από που πήρε το όνομα της αυτή η φράση;
Όλοι ξέρουμε τις ηλιόλουστες, ξάστερες αλκυονίδες μέρες που εμφανίζονται κάθε χρόνο στο διάστημα από 15 Δεκέμβρη ως 15 Φεβρουαρίου και έχουν θερμοκρασίες που κυμαίνονται ανάμεσα στους 4 και στους 14 βαθμούς Κελσίου. Από που πήραν όμως το όνομα τους;
Μια φορά και ένα καιρό, στην Φθιώτιδα της Θεσσαλίας, ζούσε ένα νεαρό ζευγάρι βασιλιάδων, ο Κήυκας και η Αλκυόνη, η κόρη του Αιόλου, του θεού των ανέμων. Ήταν νέοι, όμορφοι και τόσο ερωτευμένοι μεταξύ τους.
Οι δυο νέοι ήταν ένα ταιριαστό ζευγάρι και όλοι τους θαύμαζαν. Ήταν τόση η ευτυχία τους όμως, που έφτασαν μέχρι την ύβρη και άρχισαν να νιώθουν ότι είναι θεοί. Μάλιστα, φωνάζαν χαϊδευτικά ο ένας τον άλλον Δία και Ήρα και το ίδιο ζητούσαν από τους υπηκόους τους.
Φυσικά, αυτό δεν θα περνούσε απαρατήρητο από τον βασιλιά των θεών που αποφάσισε να τους τιμωρήσει για την φοβερή ασέβεια. Μα είναι δυνατόν να συγκριθούν με τους Θεούς;
Μια μέρα λοιπόν, ο Κήυκας αποφάσισε να ταξιδέψει προς το μαντείο των Δελφών για ένα χρησμό. Η Αλκυόνη όμως είχε κακό προαίσθημα και για μέρες τον παρακαλούσε να μην πάει ή έστω να την πάρει μαζί του. Ο Κήυκας απτόητος μπήκε στο καράβι, ενώ η Αλκυόνη έκλαιγε απαρηγόρητη και προσευχόταν για την ασφάλεια του αγαπημένου της συζύγου.
Από ότι φαίνεται είχε δίκιο, μιας και ο Δίας τότε βρήκε την ευκαιρία του για εκδίκηση. Ενώ το καράβι έπλεε στην ήρεμη θάλασσά, ο βασιλιάς των θεών έστειλε μια φοβερή καταιγίδα που το διέλυσε σε χίλια κομμάτια. Ο Κήυκας πνίγηκε.
Όσο περνούσαν οι μέρες και ο Κήυκας δεν επέστρεφε, η Αλκυόνη ξημεροβραδιαζόταν στην ακρογιαλιά κλαίγοντας. Τότε, ο Δίας την λυπήθηκε και έστειλε στον ύπνο της τον γιο του, τον Μορφέα, να της φανερώσει την αλήθεια με την μορφή του συζύγου της.
Μόλις έμαθε η άτυχη γυναίκα το τρομερό νέο, έσκισε τα ρούχα της, ξερίζωσε τα μαλλιά της και έτρεξε στην ακρογιαλιά. Για μερόνυχτα περιπλανιόταν και θρηνούσε μέχρι που ο Δίας την συμπόνεσε και την μεταμόρφωσε σε πουλί, την Αλκυόνη. Από τότε η Αλκυόνη, ζει στις ακρογιαλιές και διαρκώς αναζητά τον αγαπημένο της μέσα στα κύματα.
Η δυστυχία της όμως δεν σταμάτησε εκεί. Αντίθετα από τα άλλα πουλά που γεννούν αυγά την άνοιξη, η Αλκυόνη γεννά τον Γενάρη και τα μανιασμένα κύματα της θάλασσας έσπαγαν τα αυγά και έπνιγαν τα νεογέννητα πουλάκια. Έτσι, ο θρήνος της συνεχιζόταν σπαρακτικός μέχρι που ο Δίας την λυπήθηκε και αποφάσισε ότι για 10-15 μέρες κάθε χειμώνα θα καταλαγιάζουν οι άνεμοι ώστε η Αλκυόνη να κλωσήσει τα αυγά της. Αυτές είναι οι Αλκυονίδες μέρες.
Η Αλκυόνη, είναι ένα πανέμορφο πουλί με μεταλλικό γαλάζιο φτέρωμα. Ένας μεσαιωνικός μύθος της Βόρειας Ευρώπης λέει ότι το χρώμα της Αλκυόνης ήταν στην αρχή γκρίζο. Αλλά, όταν έγινε ο βιβλικός κατακλυσμός, πέταξε ψηλά στον ουρανό, για να παρατηρήσει τα νερά, και πετώντας τόσο κοντά στις ακτίνες του ήλιου το στήθος της κάηκε και έγινε κόκκινο, ενώ η ράχη της έγινε μπλε από το χρώμα του ουρανού.
Αξιοσημείωτο είναι ότι παρότι είναι υδρόβιο αποδημητικό πουλί, δεν ακολουθεί το δρομολόγιο των υπόλοιπων αποδημητικών. Η Αλκυόνη έρχεται στην χώρα στο τέλος του καλοκαιρού και φεύγει τον Μάρτιο, μόλις ανοίξει ο καιρός.
Οι αλκυόνες ζούνε πάντα σε ζευγάρια και όταν πεθάνει το αρσενικό, το θηλυκό δίνει τέλος στην ζωή του. Είναι τόσο μεγάλη η αγάπη τους που ο Πλούταρχος αναφέρει ότι η θηλυκή Αλκυόνη συνηθίζει να κουβαλά στους ώμους την αρσενική Αλκυόνη και να την φροντίζει ως τον θάνατο.
Ευαγγελία Ευσταθιάδου
Η Εύα ζει στην Θεσσαλονίκη, είναι απόφοιτη α) του τμήματος Φιλολογίας ΑΠΘ, β) του Παιδαγωγικού Δημοτικής Εκπαίδευσης ΑΠΘ και κάτοχος δύο μεταπτυχιακών τίτλων γύρω από την εκπαίδευση. Όταν δεν βρίσκεται σε κάποια σχολική αίθουσα, γράφει στο Μελετώντας, χειρίζεται την σελίδα του στο facebook και βλέπει πολλές ταινίες. Θα ήθελε να ταξιδέψει σε κάθε γωνιά του πλανήτη και να διαβάσει όλα τα λογοτεχνικά βιβλία που έχουν τυπωθεί ποτέ.
