Πως μπορώ να μεγαλώσω ευγενικά παιδιά;
Μήπως ήρθε η ώρα να καταλάβουν οι γονείς ότι πρέπει να διδάξουν στα παιδιά τους την ευγένεια και να μην εστιάζουν μόνο στα σχολικά μαθήματα;
Η δυτική κοινωνία διδάσκει ότι η μάθηση και οι γνώσεις είναι απαραίτητες ώστε να ανταπεξέλθει ο άνθρωπος στις επιταγές της σύγχρονης πραγματικότητας. Την ίδια στιγμή όμως, πολλές φορές οι γονείς ξεχνούν την αναγκαιότητα της διδασκαλίας της ευγενικής κοινωνικής συμπεριφοράς, παρότι είναι εξίσου σημαντική με την εκπαίδευση και τις γνώσεις. Γιαυτό, παραθέτουμε μερικές απλές συμβουλές, οι οποίες θα σας βοηθήσουν να διδάξετε την ευγένεια στα παιδιά σας.
Δίδαξε τους την ενσυναίσθηση
Βασική προϋπόθεση για να υιοθετήσει ένα παιδί ευγενικό τρόπο συμπεριφοράς είναι η ενσυναίσθηση δηλαδή η δεξιότητα αντίληψης των συναισθημάτων των άλλων. Ένα παιδί που δεν αισθάνεται τον πόνο ή τη λύπη των υπολοίπων μπορεί να είναι επιθετικό και να παραβιάζει τα όρια των άλλων, χωρίς φυσικά να το αντιλαμβάνεται.
Η ενσυναίσθηση, στους περισσότερους ανθρώπους, δεν είναι εκ γενετής χαρακτηριστικό, συνεπώς οι γονείς οφείλουν να το διδάξουν. Για να επιτευχθεί αυτό, οι γονείς καλό θα ήταν να μάθουν στα παιδιά τους τα συναισθήματα, όπως ακριβώς τους μαθαίνουν την προπαίδεια. Έτσι, μία βόλτα μπορεί να είναι η βάση για αυτή την εκπαίδευση αφού θα δοθούν πολλές αφορμές για διερεύνηση των συναισθήματων των γύρω τους.
«Το παιδάκι έπεσε, χτύπησε, κλαίει άρα πονάει και φοβάται».
«Το παιδάκι τραβάει την ουρά της γάτας, η γάτα αγριεύει και τρέχει μακριά, άρα η γάτα πονάει και φοβάται».
«Τα παιδάκια δεν παίζουν το κοριτσάκι, το κοριτσάκι κάθεται μόνο του και τα κοιτάει. άρα το κοριτσάκι νιώθει απομονωμένο και λυπημένο».
Γίνε εσύ το πρότυπο του ευγενικού ανθρώπου
Το πρώτο και σημαντικότερο πρότυπο των παιδιών είναι οι γονείς τους αφού τείνουν να αντιγράφουν την γονική συμπεριφορά και πολλές φορές γίνονται τα λιλιπούτεια είδωλα των γονιών τους. Για παράδειγμα, εάν οι γονείς μιλούν άσχημα και κριτικάρουν συνεχώς τους γύρω τους, εάν μαλώνουν μεταξύ τους έντονα εκτοξεύοντας κατηγόριες ή αν υποτιμούν τους υπολοίπους βάζοντας σε αυτούς ρατσιστικές και στερεοτυπικές ταμπέλες, είναι πολύ πιθανό να υιοθετήσουν αυτό το πρότυπο συμπεριφοράς και τα παιδιά τους.
Η λύση λοιπόν, είναι οι γονείς να είναι ήρεμοι ακόμη και όταν διαφωνούν μεταξύ τους ή επιπλήττουν το παιδί τους. Έτσι, θα αντιληφτεί και εκείνο πως η διαφωνία και η διαφορετικότητα δεν είναι αιτία αρνητικών συναισθημάτων και τσακωμού αλλά υλικό για εποικοδομητική συζήτηση και ανταλλαγή διαφορετικών τρόπων σκέψης.
Οριοθετήστε το χιούμορ
Η αίσθηση του χιούμορ διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο και πολλές φορές η ίδια κουβέντα για κάποιον είναι αστείο ενώ για κάποιον άλλον είναι προσβολή. Οι ενήλικες, αρκετές φορές συνηθίζουν να εμπαίζουν ο ένας τον άλλον και να γελούν δημιουργώντας μια εύθυμη ατμόσφαιρα. Τα παιδιά όμως, δεν είναι σε θέση να αντιληφθούν τις αποχρώσεις και τις προϋποθέσεις ενός επιτυχημένου αστεϊσμού και έτσι μπορεί να αναπαράγουν αυτό το είδος χιούμορ προκαλώντας αρνητικά συναισθήματα στους φίλους τους.
Δίδαξε του πως η δράση έχει και αντίδραση
Είναι σημαντικό, τα παιδιά να γνωρίζουν πως κάθε πράξη τους έχει και ένα αποτέλεσμα. Είναι σύνηθες οι γονείς να μην δίνουν την πρέπουσα σημασία στις απρεπείς πράξεις των παιδιών τους λέγοντας «έλα μωρέ, παιδί είναι». Αυτό έχει ως αποτέλεσμα το παιδί να μην αντιλαμβάνεται πως κάποιες συμπεριφορές δεν είναι σωστές ή - ακόμη χειρότερα- πιστεύει πως παρόλο που δεν σωστές μπορεί να τις κάνει γιατί είναι παιδί.
Οι γονείς οφείλουν να διδάξουν τη σωστή κοινωνική συμπεριφορά στο παιδί τους και έτσι να δημιουργήσουν ένα ευγενικό παιδί που θα γίνει ένας ευγενικός ενήλικας. Ακόμη σημαντικότερο είναι να έχουν μια κοινή και σταθερή στάση απέναντι του, χωρίς να άρουν την τιμωρία του επειδή κουράζονται ή το λυπούνται.
Δίδαξε του την ικανοποίηση της προσφοράς
Οι άνθρωποι πολλές φορές ξεχνούν πως η άδολη αγάπη και η προσφορά δίχως ανταλλάγματα είναι πράξεις αξιέπαινες και υποδηλώνουν έναν άνθρωπο αξιόλογο, ολοκληρωμένο και γεμάτο ψυχικά αποθέματα. Συχνά δε, οι γονείς κάνουν το λάθος να ταυτίζουν κάθε καλή πράξη με την υλική επιβράβευση. Για παράδειγμα λένε: «πρόσεχε την μικρότερη αδερφή σου όσο λείπουμε και θα σου φέρουμε την αγαπημένη σου σοκολάτα». Η πράξη αυτή έχει ως αποτέλεσμα το παιδί να πιστεύει πως εάν φροντίσει κάποιον τότε πρέπει να έχει κέρδος, αλλιώς δεν αξίζει.
Συμπερασματικά, η ευγένεια είναι διδακτή και ξεκινά από το σπίτι. Άλλωστε, η οικογένεια είναι μια μικρογραφία της κοινωνίας άρα ό,τι συμβαίνει στο πλαίσιο της, θα συμβεί και έξω. Καλό θα ήταν λοιπόν, να υπάρχει ξεκάθαρος οικογενειακός κανόνας πως κανένα μέλος της δεν μιλάει με αγένεια, κανείς δεν απαντά σε κάποιον που μιλάει με αγένεια και κανείς δεν επικροτεί αγενείς συμπεριφορές.
Υλικό για διάβασμα:
Μαρία Ευσταθιάδου
Η Μαρία ζει στην Θεσσαλονίκη και είναι απόφοιτη του τμήματος Ιστορίας- Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Επίσης, είναι τελειόφοιτη του μεταπτυχιακού «Διοίκηση τουριστικών επιχειρήσεων»(ΕΑΠ) και διπλωματούχος ξεναγός. Έχει εργαστεί ως φιλόλογος στον ιδιωτικό τομέα.
