Οι «ιστορίες της διπλανής πόρτας» είναι συνήθως ιστορίες απλές- σύνθετες, κοινές-σπάνιες, αστείες-τραγικές, ευχάριστες-επώδυνες που αφορούν άλλους ανθρώπους μέχρι τη στιγμή που κάποια «ιστορία» θα χτυπήσει και τη δική μας πόρτα.
"Ξέρεις πώς νιώθω;", "Εσύ δεν ένιωσες ποτέ έτσι!", " Mην μιλάς αν δεν ξέρεις!", "Έξω από τον χορό πολλά τραγούδια λες!". Φράσεις που όλοι λέμε και ακούμε καθημερινά. Διαβάζουμε όμως το μήνυμα πίσω από ταυτές ή πιστεύουμε πως απλώς είναι λόγια θυμού;
Πολύ συχνά στις οικογενειακές ιστορίες λέμε, ακούμε, πιστεύουμε ότι "το παιδί μου έχει πρόβλημα", "ο τάδε είναι επιθετικός» «δεν μπορώ να τον οριοθετήσω», «όλο προβλήματα μου δημιουργεί» κτλ.
Οι γονείς που αγαπούν τα παιδιά τους, τα θεωρούν κομμάτι της καρδιάς τους και φροντίζουν κάθε τους ανάγκη. Συχνά όμως, φέρονται σαν να είναι ενιαία οντότητα. Άραγε, τι επιπτώσεις έχει αυτό για την ανάπτυξη του παιδιού;
Μήπως το παιδί σας έχει μια εξαιρετικά ισχυρή προσωπικότητα και υποστηρίζει τις απόψεις τους σθεναρά; Μήπως αγνοεί τις συμβουλές σας και ακολουθεί την δική του γραμμή χωρίς να υποχωρεί; Μήπως μεγαλώνετε έναν ηγέτη;
Τι κοινό έχουν ο Νεύτωνας, ο Αϊνστάιν και ο Στίβεν Σπίλμπεργκ εκτός απο υψηλή ευφυία; Το σύνδρομο του μικρού σοφού ή αλλιώς Asperger.
Το καλοκαίρι σιγά σιγά τελειώνει και αυτό σημαίνει ότι οι μαθητές όλων των βαθμίδων ετοιμάζονται για την επόμενη τάξη. Τι μπορούμε να κάνουμε αν το νέο σχολικό έτος μας βρει με κάποια “αποτυχία” στις αποσκευές;
Όλοι ξέρουμε οτι οι γονείς επαναλαμβάνουν ατάκες όπως "να πάρεις ζακέτα" ή "πάρε τηλέφωνο μόλις φθάσεις". Άραγε, υπάρχουν φράσεις που δεν πρέπει να λέμε στα παιδιά μας;
Το καλοκαίρι ξεκίνησε, οι περισσότερες εξωσχολικές δραστηριότητες τελείωσαν και οι γονείς ψάχνουν ιδέες για δημιουργικό χρόνο με το παιδί τους. Υπάρχουν λύσεις;
Μα γιατί έγινε ανασφαλές και φοβισμένο αυτό το παιδί; Τόση αγάπη πήρε...
© 2016 Μελετώντας.gr - Επιτρέπεται η αναπαραγωγή του περιεχομένου μόνο εφόσον υπάρχει αναφορά της πηγής και παραπομπή προς το meletontas.gr σε εμφανές σημείο